Brett: ชื่อ’ไรอ่ะเราน่ะ...มาจากใหน....แน้....มองหน้า....ทำงง
ตูน่ะ Brett Andersonนะเฟ้ย
Tim: ชื่อติ๋มเล็กค่ะ...มาจากกรุงเทพๆคือ...ประเทศไทยค่ะ
เหงื่อใหลยังกับน้ำตก มือสั่นเหมือนเขย่าไฮโลยังไงยังงั้นเลยอ่ะ>_<
Brett: เฮ้ยนั่นมันชื่อผู้ช้ายยยย....แล้วยูรู้จัก Aki, Yuki?
Tim: ค่ะ รู้จักตั้งแต่ ปี 2003 ที่เค้าเตอร์โรงแรมตอนเฮียไปเล่นดนตรีที่เมืองไทย
เค้าสองคนสวยดี(หม้อขึ้นหน้า) น่าร้ากกกกก
Brett: แล้วมากันกี่คนล่ะ แฟนเพลงไอน่ะ ยิ้มภูมิใจที่มีแฟน suede ไว้บ้างอิอิ^_^
Tim: ไอ มาคนเดียวอ่ะ(อ้าววว....>_<)
Symon: na na! She came with me! We came together from Bangkok.
มันช่างเป็นเสียงแทรกโหวกเหวก อันน่าถีบ เสียนี่กะไร
Tim: I told you …staying away from me, remember?
Symon: Na, I have a problem with that memory.
Brett: พอแล้ว! ไม่ต้องเถียงกัน วันนี้ยูอยากฟังเพลงอะไรอ่ะ
Tim: เพลงอะไรก็ด้าย แต่ขอเป็น Julian Eyes นะ ทุกเพลงที่เฮียร้องไอชอบหมดแหละ
ได้ยินเสียงแว่วๆ จากใครสักคน “ประจบเก่งขั้นเทพ”
“อะไรอีกล่ะเฮียเจ้ ทำไมยังไม่ขึ้นเวทีอ่ะ>_<” รอฟังอยู่นะ
Brett: you น่ะ.......เป็นทอมอะป่าว
Tim: เฮ้ยเฮียเจ้.....ปกติคนยูเค เค้าไม่ถามคำถามนี้กันไม่ใช่ก่ะ ทอมบ้าอะไรฟะมีนม
Brett: ก้อไออยากรู้อ่ะ จะบอกไม่บอก ถ้าไม่บอก Julian Eyes cancel!
Tim: ก้อด้ายฟะ อยากมีแฟนเป็นผู้หญิง ตัวเล็กสวยน่ารัก ถ้าเป็นผู้ชายก้อต้องหล่อเหมือน
เฮียเจ้ตอนสาวๆสมัย Coming Up ประมาณนั้นอ่ะ ที่สำคัญต้องทำกับข้าวได้
เลี้ยงลูกเก่งจะได้สอนไอให้ทำเพื่อลูกๆได้อ่ะ ^_^
Brett: ส่ายหัว....มิน่าล่ะ ไม่ค่อยเยอะเลยคอนดิชั่นมัน...ไม่แปลกใจเลยจะสี่สิบอีกไม่กี่ป้ายเนี่ย
แล้วยังโสดสนิท“รู้ตัวมั้ยว่ายูน่ะสเปกสูงไปนิดส์นะ”
Tim: รู้แล้วน่ะไม่ต้องมาย้ำได้ป่ะขอร้อง กรูรู้ตัวดี เนี่ยถ้าไม่ใช่เฮียเจ้พูดนะ กรูเดินปัดตูดหนีไป
นานละ “แล้วเฮียล่ะ ที่ Londonน่ะไม่มี Botoxเหรอ ทำไมปล่อยให้หน้าสวยๆที่ไอเคย
หลงใหลโทรมเยี่ยงนี้ หัดดู hyde แห่ง l’arc en ciel มั่งดิหน้าเงี้ย เด้งกันทั้งวง อายุอานาม
รวมๆกันเกือบๆสองร้อย Haido sanน่ะ น้องๆเฮียแค่ปีเดียวเองนะ(hyde42, Brett 43)
ใหนจะรุ่นพี่ Gackuto san, Yoshiki san, ป๋าเบิร์ด..... นับนิ้วสุดฤทธิ์
หนึ่ง ฉอง ฉาม ...
Brett: ไร อาไร..ไหโดะ, เก๊กโกะ...ใครฟะ......แก่ที่ใหน ไอกินเจต่างหาก
ไม่ต้องยุ่งกับหน้าไอ แล้วยูจะอยู่ที่นีกี่วัน
Tim: เชื่อสนิทใจเฮียกินเจ เลยดูแก่ คลื่นรบกวนแทรกมาอีกรอบ
“ขอคอนเฟิร์มว่าไม่จริงอย่างแรงอ่ะ Brett ดูแก่เพราะเล่นเฮ”
ไปใกลๆเลยเฮียม่อน เป็นอะไร กับเฮียเจ้ตูฟะ Demon Albarn
มาสิงร่างรึไงกัดเฮียเจ้ตูอยู่ได้
“จะอยู่ที่นี่อาทิตย์หนึ่งนะเฮีย แล้วจะไปเยี่ยมนักเรียนที่เยอรมันไปด้วยกันป่ะ”
จริงๆแล้วสปอนเซอร์ของไอมันไม่เซ่อจริง มันให้งบมาแค่นี้อ่ะ>_<
เนี่ยไอต้องกลับไปไถเพื่อน....ใช้หนี้นอกระบบหัวโตเลยล่ะ
Brett: ม่ายอ่ะ ขอบใจ ไอมีคิวเล่นดนตรียาวเลย ขอให้สนุกนะ อ้ะ Julian Eyes, right?
Tim: Yeap! you are so kind and always nice that’s why Aki
and Yuki love you so much,Me, I love you too^_^
Brett: ตัวลอย....พอแล้วไม่ต้องยอให้มากฟาม แล้วก็คว้าแฟนตัวเล็กกะเปี๊ยก
เจ้าของความเตี้ย 155cm.เข้ามาหอมซ้าอีกสองฟอด
“ถือว่าไอแก้แค้น ที่ยูเคยหอมไอ ที่โรงแรมดุสิตก็แล้วกัน”
Tim: เต็มใจคับ จะอีกกี่ฟอดก้อได้ unlimited อยู่แล้น จัดมาอย่าให้เสีย^0^
Symon: กรูนั่งดื่ม Chandi ของกรูอยู่ดีๆ เกิดหมั่นไส้อยากถีบมันทั้งสองหน่อ
นักร้องตัวเอ้ กับไอ้แฟนเพลงตัวกะเปี๊ยกนี่ ขึ้นมาจับจิต สวีทกันอยู่ได้
กรูรึเป็นคนลากมันขึ้นเครื่องกลายเป็นหมาหัวเน่าซะนี่ จำไว้ไอ้ติ๋มเล็ก
คราวหน้าตูจะพาแฟนมาด้วย จะได้ทิ้งให้มันอยู่กับเฮียเจ้ของมันให้หนำใจ>_<
#####
Brett:‘ไรอีกล่ะ ไอ้ติ๋ม ลายเซนน่ะ จะขอทุกวันเลยเรอะ แล้วนี่อะไร เห็นstaffที่ studio
เค้าลือกันให้ Z เดินลูบๆคลำๆห้องอัดทั้งคืนเลยเหรอ เกิดไฟช็อตขึ้นมาทำไงอ่ะ
ดูตามันซิ หมีแพนด้าเรียกพี่ ท่าจะไม่ใช่แค่ข่าวลือ
Tim: ข่าวกรองเฮีย ก็ไอตื่นเต้นมาก ที่ได้เห็น Studio ที่เฮียใช้ทำ album น่ะ
“ไอรู้สึกเหมือนAlice-Tim in Wonderland เลยอ่ะ>_^
Brett: ส่ายหัวรอบที่จำไม่ได้....เป็นเอามาก แต่ก็คว้าโปสเตอร์มาเซนให้โดยดี
“To Tim 4/7 …..London-Brett” สักพักท้องแฟนตัวกะเปี๊ยก
ดังโครกครากโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า สวนทางกับหน้าอันบ้องแบ๊วสุดฤทธิ์
“หิวเหรอ” คิ้วชนกัน “tea break มั้ย”
โอ้โห...ทูตวัฒธรรมตัวจริงเสียงจริง คือ....เฮียเจ้ของเรานี่เอง
Tim: “ไม่ต้องเฮีย แค่เห็นหน้าเฮีย ไอก็อิ่ม (น่าถีบอีกรอบ) พอดีไอกำลังคุมน้ำหนักอ่ะ”
จริงๆไม่ได้คุมแต่มันยังไม่ชินกับอาหารที่นี่ เนี่ยกรูดื่มกาแฟกับหนมปัง จนดั้งมันน้องๆ
เอฟเวอร์เรสเข้าไปทุกทีแล้วอ่ะ วันที่สี่พอดี>_<
Brett: ตามใจ (โห...ไม่ง้อเลยฟ่ะ)
#####
ยืนเรียงตัวร่ำลากัน พร้อมหน้า หลังตะลอนดูเฮียเจ้ เล่นดนตรีครบเจ็ดวัน
Brett, Akiko, Yuki, Tim, official supporter-M Symon
Brett: ยูอยากได้อะไรจากไอ เป็นที่ระลึกดีล่ะ ไอ้ตัวเล็ก
ตัวเล็กที่ใหนฟะ ถ้ายืนคนเดียวตูสูงที่สุดนะ >_<
Tim: ไอขอกีต้าร์ของยูสักตัวละกัน^_^
Brett: แล้วมันตัวใหนอ่ะ ไอมีตั้งหลายตัว เลือกมาสักตัวดิ๊ เดี๊ยะเปลี่ยนใจ
Tim: ชี้ไปที่ข้างใน studio “ตัวนั้นอ่ะ”
Brett: เฮ้ย..... Black- Martin and Co.นั่นน่ะตัวโปรดไอเลยนะ >_<
แต่ก็ยอมให้มันโดยดี เค้าได้แต่ส่ายหัว ทุกคนได้แต่ส่ายหัว เอากับมันดิ พอมันได้กอดกีต้าร์
มันไม่พูดกับใครหน้าใหนเลย ยิ้ม....วิ้ง....แล้วก็เดินกอดกีต้าร์ขึ้นเครื่องไปเลย
มันเป็นแฟนเพลงที่แปลกประหลาดที่สุด เท่าที่เค้าเคยเจอมา เป็นเอามาก
Symon: ไงเตือนแล้วไง เจ้าตัวเล็กนี่ มันคลั่งแกมาเกือบๆสิบกว่าปีนะ
Brett: ชั้นควรภูมิใจดีมั้ยเนี่ย แต่มีแค่นี้ก็โอเค ไม่งั้นชั้นคงปวดหัวอีกโขเลย
Symon: มันเขียนบทความส่งลงmagazine, มี album นายทุกชุด no pirated cd at all
จริงๆมันไม่อยากกลับหรอก มันอยากจะอยู่ต่อ จะขอขัดห้องน้ำให้นายอีกสองสามวันให้
ได้น่ะ เชื่อมั๊ย ตอนไปขอวีซ่าน่ะ เจ้าหน้าที่หัวเราะกันทั้งบาง มันกรอกแบบฟอร์ม จะมา
ตามหัวใจมัน “Brett Anderson of Suede” ชั้นยังว่ามันบ้าเลย
Brett: เออว่ะ ฝากดูแลมันด้วยนะ ครูเอ็งไม่ใช่เรอะ อย่าให้มันนอกใจอั๊วะล่ะ เห็นมันเพ้อ
อะไรอ่ะ ไหโด้ ตุ๊กแก อะไรน่ะ” โห Brett in train oh… in trend
ช่วงตรุษจีนพอดี
Symon: รู้แล้วน่า ว่าแต่ว่า ชั้นไม่อยู่ London เกือบๆห้าปีเห็นจะได้ ถามจิงดิ ที่นี่มี Botox
ไหมอ่ะ”พูดด้วยเอามือจิ้มๆ แก้ม คนถูกถามด้วยราดหน้าด้วยสายตาแกมประชดนิดส์ๆ
Brett: เดี๋ยวปั๊ดตู ถีบเลย ไอ้ติ๋มมันยังเชื่อเลยว่าตูกินเจ จะกลับกรุงเทพฯดีๆ หรือจะเจอซามุไร
จากแฟนญี่ปุ่นดีล่ะ
Symon: สละเรือเด้งออกไปทันที พร้อมตะโกนกลับมา “ชั้นจะส่ง Botox มาให้สามอ๊ะ สี่
แกลลอนนะ” งานนี้เลยได้อีแตะเก่าๆของ Brett ไปข้างนึง...เป็นที่ระลึก
###^_^
