Tadaima!

ลุยน้ำกลับเข้ากรุงเทพๆ หลังวันพ่อ there's something wrong with me, denkikama ka kaitai desu yo ne. อารมณ์อยากซื้อหม้อหุงข้าว ในรอบ35ปี กลับบ้านทริปนี้ พ่อเริ่มขี้ลืมให้เห็นต่อหน้าต่อตา แต่ที่ไม่เคยลืมเลยคือ หาของกินให้อิชั้นก่อนออกเดินทาง chichi wa izumo tabemono wo motte kitte kureru.ปีนี้ที่บ้านไม่ค่อยหนาว แผนที่จะหาซื้อที่ปลูก Bless Project II ยังดำเนินต่อไป Saigo ni nihonko no mittsu wo benkyoushi ni imasu

ว่าด้วยเรื่องอยากซื้อหม้อหุงข้าว? อาจมีสาเหตุมาจาก ตัวเล็กจะแต่งงานต้นปี หรือจากที่พ่อเตรียมสเบียงให้ซึ่งต้องทำให้สุกก่อนกินหรือปล่าว wakaranai desu yo nee. เพื่อนเป็นผู้ใหญ่กว่าเราเยอะเลย ในด้านการใช้ชีวิต อย่างน้อยมันก้อรู้ว่า ชาตินี้ต้องแต่งงาน I don't know but... it's strange. คิดว่าต้องมีอะไรสักอย่าง เกิดขึ้นกับโชคชะตาของเรา ซึ่งเราไม่อยากรู้ ไม่รู้จะฝืนยังไงฟระ taihen desu ne!

ที่แน่ๆตัดสินใจลงเรียนภาษาญี่ปุ่นต่อ แม้จะรู้ว่าต้นปีต้องยุ่งอยู่กับงานซ้อมรับ ก้อคงต้องเรียนเมื่อมีโอกาส และทำงานที่สีลม พร้อมๆกับหาทุนทำร้านกาแฟโรงเรียนด้วย จะได้แป่งปันเด็กๆได้ ว่าแต่ว่าจะได้กลับไปงานแต่งไหมนี่ hatarakanakereba narimasen nee.ต้องทำงานตอนปีใหม่พอดี เพื่อนกับความรับผิดชอบนี่มันแยกกันไม่ออกจริง

ว่าด้วยพ่อเริ่มขี้หลงขี้ลืมตามอายุ ส่วนเราก้อยังสร้างฝันของตัวเองอย่างเคร่งครัด ฝันที่จะมีโรงเรียนเล็กๆที่มีร้านกาแฟให้เด็กๆมาทำงานหาตังค์ก่อนไปโรงเรียนที่บ้านเกิด กับBless ที่กรุงเทพฯกับค่าเช่าที่ยอมจ่ายเพียงเพื่อจะได้มีห้องเรียนสอนเด็กๆ และให้รูปในGallery ได้หายใจ Yoshiki san no e kaku koto ka mada owaranai nee จะมีสักกี่คนที่เดินตามความฝันของตัวเอง น่าอิจฉาตัวเองดีแท้

กรุงเทพๆครูสอนบทเรียนชีวิตได้เป็นอย่างดี งานโรงแรมตั้งแต่ปอตรียันปอโท ก้อยังเป็นผู้สนับสนุนหลักของเรากับโชคชะตาที่ต้องเกี่ยวเนื่องกับรามคำแหงอย่างเป็นทางการ นั่นคือเส้นใยโชคชะตาที่ถักทอให้กับชีวิตเล็กๆนี้ปีหน้ามีมังกร อยากได้ตังค์สักสี่ล้าน เอาไปซื้อเครื่องทำกาแฟ สองแวนด์ก้อดีนะ ganbarimasu ne!

Okaerinasai!

ยินดีต้อนรับ น้ำดื่มและน้ำตาลกลับบ้าน หลังจากหายไปเกือบเดือนครึ่งหลังน้ำท่วม เราคงเป็นส่วนน้อยที่รอดจากวิกฤตินี้อย่างหวุดหวิด เราไม่ได้ไปดูคอนป๋าโย แต่ก้อดีใจที่คุณชายรักแฟนx ขนาดนี้ kosui attara, kita^_^น่ารักซะ ส่วนคอนลุงมินิมาต้นปีหน้า เราคงไม่ได้ไปด้วยเหมือนกัน เพราะโชคชะตาผลักให้ไปเป็นแฟน Suedeตั้งแต่ต้น shouganainee กว่าจะได้เรียนภาษาญี่ปุ่นก้อตอนนี้แหละ

ลางานไปดูคอน ไปรับเฮียเจ้ที่โรงแรมก้อเคยมาแล้ว ทุกอัลบั้ม เกือบทุกซิงเกิล หนังสือประวัติวง ของที่ระลึกก้อเคยแฮปมาแล้ว มันเลยดูไม่ค่อยหวือหวา ถ้าจะเกิดขึ้นอีกทีกับ x-Japan และ L'arc ได้แค่ชื่นชอบ มองความเป็นไปของวงอยู่ห่างๆแค่นี้ก้อเริศแล้ว ส่วนการเรียนภาษาญี่ปุ่นก้อจะขึ้นคอร์สที่สี่แล้ว รูปป๋าโยยังวาดไม่เสร็จแต่หวังว่า คงทันตอนปีใหม่พอดี ปีนี้ไตรมาสสุดท้ายขอนิ่งๆดีกว่า ต้นปีมังกรค่อยว่ากันอีกที

ทำงานที่สีลมก้อจะครบสิบห้าเดือนแล้ว คิดว่าจะเป็นการปิดฉากอาชีพหลักที่นำมาซึ่งอาชีพครู barista การเกื้อหนุนการเรียนที่ม.รามตั้งแต่ป.ตรี ถึงป.โท ได้อย่างสวยงาม ชีวิตถูกลิขิตมาเยี่ยงนั้น พยายามจะฝืนแต่ยากจัง let it be. ส่วน เบลสส์ก้อสอนนักเรียนรุ่นที่ห้าพอดี ขึ้นปีสามต้นปีหน้า ร้านกาแฟกั้อยังอยากเปิดอยู่ แต่ต้องรอ ทุนและเวลาอีกนิดส์นึงตอนนี้ตระเวนดูเครื่องไว้ก่อน มีแผนจะกลับบ้านหลังน้ำลด และก่อนเริ่มต้นชีวิตใหม่ขึ้นปีที่สิบหกที่กทม.

ยังไงก้อขอให้คนไทยทุกคนปลอดภัยคับ minna wa ogenkidene!

Kosui

ตอนนี้มีน้ำท่วมเต็มไปหมดน่าเห็นใจนะ สิ่งที่เราทำได้ในตอนนี้ก้อคือช่วยบริจาคตังค์ตามกำลังทรัพย์ที่มี หวังว่าสิ่งร้ายๆเหล่านี้จะผ่านไปโดยเร็ว ทุกคนจะได้มีกำลังใจดีขึ้นเร็วๆ ต่อสู้ชีวิตต่อไปขอให้กำลังใจทุกคนคับ สิ่งร้ายๆมันจะใหลไปกับสายน้ำน่ะเอง

วันเกิดเราทั้งสองรอบปีนี้ก้อไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เป็นสัญญานว่า ใช้หนี้เก่าหมดแล้ว ทำงานที่สีลมครบหนึ่งปีเต็ม เรียนจบ ตำแหน่งขึ้นประมาณนั้น มีเพียงสามสิ่งที่น่ายินดีเป็นพิเศษ คือเรื่องเรียนจบ เงินเดือนที่เพิ่มขึ้นมานั้นทำให้ได้กลับไปเยี่ยมพ่อทุกเดือน และที่สำคัญ
ลงเรียนคอร์สภาษาญี่ปุ่น คอร์สที่สามแล้ว

ima, thaikunide kosui koto ga takusan arimasu. จำได้ว่าตอนเราลงเรียนไวยากรณ์ ตอนนั้นเกิดสึนามิที่ภูเก็ต หลังสุดนี่ที่เซนไดคือตอนที่เราเริ่มลงเรียนใหม่อีกครั้ง แล้วตอนนี้ก้อน้ำท่วมที่เมืองไทยอีก มันเลยอดคิดไม่ได้ว่าภาษาญี่ปุ่นของเรามากับน้ำ เมื่อวันก่อนไปงานมหกรรมหนังสือรอบล่าสุด คนน้อยมาก ปกติต้องเบียดกันซื้อ ตอนนี้มีคนเดินบางตา หรืออาจจะเป็นได้ว่า การสื่อสารสะดวกขึ้น คนเลยไม่ค่อยสนใจนัก

เราเลยได้มาสองเล่ม สีสันสดใสเป็นสีเขียวประจำตัวด้วย คอร์สสามใกล้จบแล้วเลยต้องเตรียมซื้อหาไว้น่ะ
ก้อไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป แต่ตอนนี้รู้สึกว่าชีวิตผ่านอะไรมาเยอะมาก มากเท่าที่สิ่งต่างๆเข้ามาสอนดั่งบทเรียน ตอนนี้ทำงานหาทุนไว้ทำธุรกิจเล็กๆอีกยก และทุ่มให้การเรียนภาษาญี่ปุ่นเผื่อเด็กๆดีกว่า ถ้าคำกล่าวที่ว่า พรสวรรค์ที่ได้รับมานั้น ก้อเพื่อที่จะเผื่อแผ่ให้กับคนอื่น ถ้าทฤษฎีนี้เป็นจริงละก้อ เราคงได้ใช้มันสักวันสินะ

อาทิตย์นี้งานไม่หนักเท่าไหร่ นักเรียนก้อปิดเทอมกัน เลยมีเวลาอยู่กับบรรดารูปที่วาดบ้าง ดื่มกาแฟตอนเช้าๆ ฟังลาร์คบ้าง โปเตโต้บ้าง ได้ข่าวว่าเฮียเจ้ เบรทจะออกชุดใหม่อีกแล้ว แต่เราปิดงบไว้ช่วยคนน้ำท่วมดีกว่าไว้ค่อยซื้อหลังจากที่อะไรๆมันดีขึ้น บางที่น้ำที่ท่วมบ้านเราตอนนี้ อาจบอกอะไรบางอย่างที่เราไม่รู้กัน ที่แน่ๆคนไทยยังรักกันเสมอ

Another Meaning of Life

ในที่สุดก้อจบซะที กับหกปีที่ต่อสู้ ฝ่าฟันกันมา เพื่อพ่อ และอนาคตการทำตัวให้เกิดประโยชน์ต่อสังคม

เริ่มแรกขอขอบคุณกับคณะบียูเพลสที่พาไปเลี้ยงฉลองจบ ที่ตึกสูงที่สุดในเมืองไทย รู้สึกเหมือนงานร่วมรุ่นเดอร์วิลล์พาเลชยังไงยังงั้น เสียอย่างเดียวเมาไม่ได้เพราะต้องไปเอ๊าท์ติ้งกับบริษัทเช้าวันรุ่งขึ้น ยังไม่ได้พัก พ่อก้อไม่สบาย ทำเอาสติแตกเป็นครึ่งเดือน คนมีอายุเค้าอยากไป แต่เราเป็นลูก อยากให้อยู่

ในฐานะลูกของพ่อเรียนป.โท จบให้แล้วนะ อยากกลับบ้านไปดูแลพ่อเร็วๆ ป.เอกไม่เอาเพราะคงจะแก่ก่อนจบ หกปีนี่ก้อผมหงอกไปครึ่งโหลแล้ว ในฐานะที่เป็นคนไทยตัวเล็ก โสด ติสท์ คนหนึ่งจะใช้ความรู้ที่ได้มาจากพ่อขุนที่ช่วยลุ้นสุดฤทธิ์ แม้เกรด 3.16 จะไม่ค่อยสวยแต่บังเอิญเราเป็นคนไทย รวมกันได้ 9 เลขสวยคับ ลูกจะตั้งใจทำประโยชน์เพื่อสังคมเท่าที่เวลา และโอกาสจะเอื้ออำนวยคับ

เสียดายที่ต้องยกเลิกการเดินทางไปลาวกับเพื่อนๆ รอกินbaguette ของฝากจากเพื่อนก้อแล้วกัน ก้อเป็นห่วงพ่อ จะให้ร่าเริงยังไงไหว ต้องอดไปดูป๋าโยชิกิด้วย เพราะต้องเซฟตังค์กลับบ้าน ช่วงนี้ฟังl'arcได้บางเพลง ทำให้มีกำลังใจ ส่วน Brett เจอเพลงเศร้าไม่ได้เลย ตอนนี้เลยตั้งหน้าตั้งตาเรียนภาษาญี่ปุ่นเพื่องาน และเอาไว้สอนเด็กๆ อย่างเดียว ส่วนเสื้อน้อง Bless เฟสสองเริ่มขึ้นแล้วคับ ออกแบบเองเสร็จสรรพ ไม่นานคงได้ใส่อ่ะนะ เพราะเราหาเสื้อที่เข้าตัวบุคลิกตัวเองยากมาก ถึงมากที่สุด ยากสสส์พอๆกับหาแฟนที่หน้าตาดี สูง 158cm.พอกับป๋าไฮโด้ซังเลย...โหชีวิตติ๋มเล็กเอ้ย

วันนี้ขอท่านพี่หยุดงาน เพื่อไปรับหนังสือรับรองการจบ และtranscript เต็มที่ ถือออกมาด้วยความภูมิใจ กับหกปีที่ให้อะไรมากกว่าใบปริญญา ตัวอย่างมีดังนี้

๑. คาถา..."สู้อดทน ยังไงกรูต้องจบ เพื่อพ่อ" ท่องขึ้นใจเลยเรา

๒.oriental kitchen มาม่ารสนี้อร่อยที่สุด

๓.ตะเวนสอนทั่วทั้งกรุงเทพๆ กลายเป็นครูไปซะแล้วเรา

๔. กับช่วงหนึ่งที่ได้ใช้ชีวิตของ Barista กับ Cafe'Doi Tung

๕.อยู่ในสภาวะลูกหนี้ ได้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต
๖.ได้กลับมาทำงานเป็นพนักงานต้อนรับเหมือนสมัยเรียนป.ตรีอีกครั้งช่วงทำธีซีส ฯลฯ

นั่นคือเส้นทางของอีกชีวีตหนึ่งที่ชื่อ นริศรา บนโลกใบนี้ที่เมืองไทย ที่ๆที่มี ส้มตำ แกงไตปลา น้ำพริกหนุ่ม ทุเรียน น้ำดอกไม้หวาน อร่อยที่สุดในโลก มีอุบลฯ อำนาจฯ และมหานครกรุงเทพ แหล่งของคนที่ชอบค้นหา มีฝัน และสร้างฝันให้โอกาสอยู่เสมอ ที่ๆที่มี Suede, L'Arc, X-Japan หล่อเลี้ยง จริงแล้วจินตนาการน้อยลง เพราะโลกแห่งความเป็นจริงมันเข้ามาแทนที่ แต่ความฝันนี่เพิ่มมากขึ้นทุกทีตามวัย นั่นคือความหมายของชีวิตที่เติมเต็มสมองใบนี้ บนโลกใบนี้รึเหล่านะ imi wa ima mada mimasen deshita.

August is coming to town!

Isogashii desukara, jikan ka arimasen.แบ่งเวลา24ชั่วโมงไม่ครบ จนนักเรียนถามว่า ไม่เจอหน้าครูเกือบสองอาทิตย์แล้วเลยต้องเคลียร์ตัวเองด่วน ต้นเดือนน่าจะดีขึ้นพร้อมๆกับชั้นเรียนภาษาญี่ปุ่น^_"ขึ้นเล่มสองแล้วคับ แบบหืดขึ้นคอจะยากไปถึงไหนฟระ ganbarimasu!

ส่วนภาระกิจการวิ่งเหลืออีกเจ็ดรอบก้อจะครบ99รอบ อันนี้ก้อผอมได้ใจ และจะตามด้วยของไหว้ชุดใหญ่ จัดเต็มไม่หมกเม็ด ต่อไปก้อภาระกิจเดินสายขอบคุณผู้เป็นแรงบันดาลใจ เหลือเหล้าไอ้หมูหนึ่งขวด และก้อคณะอาจารย์ที่มอ.

ส่วนงานก้อจะปิดรายงายเกี่ยวกับทางบัญชีเค้าสิ้นเดือน เลยอดสอนนักเรียนไปอีกหนึ่งอาทิตย์แต่ก้อยังดีที่ยังมีเวลาฟังป๋ามินิสามสี่เพลงก่อนไปทำงาน ชีวิตของแฟนป๋าเบรท ต้องอดตาหลับขับตานอนเพื่อฝัน เบลสส์ บ้านหลังที่สองตอนนี้กายทิพย์มาแล้ว ส่วนกายหยาบกำลังผ่อนคับ

ตอนนี้ทำงานที่โรงแรมกับป๊าและรุ่นพี่ ขึ้นเดือนที่สิบเอ็ดแล้วคับ งานโรงแรมเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปซะแล้ว it's just like my family, I can not leave or without.ประโยคคลาสสิคมันแวบเข้ามาในหัวพอดี บางทีชีวิตก้อแปลกดี คนอะไรจะทำได้หลายอย่างขนาดนั้น เป็นคุงคู แจ๋วประจำโรงเรียน พนักงานต้อนรับ ศิลปินน้อย นักเรียนโข่ง และก้ออาชีพนี้รักสุดๆ barista คับ

ตอนนียังมีกำลัง และความฝันมากมาย กรุงเทพยังคงเป็นเมืองที่ให้โอกาสใด้เจอเบรท ลาร์ค ป๋าโยและหลายๆอย่างที่อยากจะค้นหา ยังไม่รู้เลยถ้าเมื่อไหร่ ย้ายเข้าบ้านเบลสส์หลังที่สองที่บ้านเกิด คงคิดถึงน่าดู
พอถึงวันนั้นป๋าๆคงควงไมค์ไม่ไหวมั้ง ปิดล็อคไปทำงานคับ mata atode ne!

Hisashi buri!

Long time no see! ไม่เจอกันนาน หลังกลับบ้านเมื่อต้นเดือน กลับมาอีกที อาทิตย์หน้าจะขึ้นเล่มสองแล้ว nihongo wo rokkagetsu benkyomashita.ตอนนี้ยังคงเป็นbroken Japanese อยู่คาดว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆส่วนป.โทก้อเรียบร้อยดี

นานแล้วที่ไม่ได้นั่งสมาธิ สวดมนต์ตั้งแต่เรื่มทำthesisเมื่อต้นปี ตอนนี้ทุกอย่าง back on track แล้ว แต่ก้อยังยุ่งอยู่เสมอ ที่สำคัญเพิ่งจะวิ่งได้ยี่สิบรอบ แล้วเราก้อเดี้ยงไปสามสี่วัน ตอนนี้เลยเข็ด จะทะยอยวิ่งให้พ่อขุนฯครั้งละสิบรอบก้อยังดี

ส่วนเรื่องงานก้อเรื่อยๆ ไม่เข้าใจเด็กรุ่นเลดี้กาก้า และไอโฟน คงเป็นเพราะเรมาจากยุค ป๋าโยชิกิ ลาร์ค และ suedeมั้ง เลยมึนหัวกับเด็กๆนิดหน่อย ตาลายเลย

อนาคตอีกสองปีจะทำอะไรหลังรับปริญญา เราคงมีที่ดิน โรงเรียน และบ้านเป็นของตัวเอง คงพูดภาษาญี่ปุ่นขั้นเทพ จะได้พูดกับป๋าโย และลูกค้ารู้เรืองซักที แต่ยากนะ สองบทสุดท้านของเล่มหนึ่ง จะยากไปถึงไหนฟระได้ยินว่าข่าวลือ เล่มสองปราบเซียนใจยิ่งหวิว เพราะส่วนมากข่าวลือมักจะมาจากความจริง shoganai

ยังไม่มีเวลาดูซีรี่ส์เกาหลีให้จบเลย เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับงานประจำ การสอน การเรียนภาษาญี่ปุ่น และการตระเตรียมเอกสารให้นักเรียนมากกว่า นี่ไม่ได้เห็นสวนจตุจักรมาเป็นสองสามเดือนแล้ว คิดถึงนะเนี่ยห้องน้ำที่เจเจมอลล์ ก๋วยเตี๋ยวเรือโซนเจ ไอติมโบราณรสถั่วดำ ต้นไม้ และเป็ปซี่แม็กส์
วันก่อนไปค้างกับเพื่อนตัวเลข เจอมาเฟียทวงเหล้า จัดไปหลังสิ้นเดือนแล้วกัน ตอนนี้เกือบกรอบเต็มที มีโจทย์เยอะช่วงนี้ เลยยังไม่ได้วาดรูปอะไรเลย ว่างๆก้อนั่งคิกถึงนักเรียนที่เคยสอน และอาจารย์ดีๆหลายๆท่านที่เข้ามาในชีวิต เจ้านายเก่าๆ เจ้เฮียงที่อยากเจอหน้าอีกครั้งเมื่อตอนมากรุงเทพใหม่ๆ

ความทรงจำหลายๆอย่างที่เกิดขึ้น ขณะนั่งมองThesisเล่มโตที่เราทำ ทำให้รู้ว่าเกิดมาเป็นนริศรานี่โชคดีที่สุดแล้ว มีเพื่อนดีๆรอบข้าง มีผู้ใหญ่เมตา เจอครูอาจารย์ที่ใจดี มีครอบครัวที่โอเค กินมาม่าได้ กินส้มตำก้อได้ แต่ไม่ชอบแอร์ อะไรที่ทำให้คนที่ไม่ชอบแอร์ติดแอร์ เพราะกลัวนักเรียนจะร้อน ครูคือคำตอบ

นิยามที่ค้นพบเมื่ออายุปูนนี้ และหลังเรียนจบ

ป.ตรี เรียนในสิ่งที่ชอบ หรือทั้งที่ไม่ชอบในตำรา= เชื่อทุกอย่างที่มีอยู่

ป.โท เรียนในสิ่งที่คนอื่นสร้างขึ้นก่อน แล้วทดสอบว่าจริงไหม= พิสูจน์ทุกอย่างที่มีอยู่

ป.เอก สร้างขึ้นเองเพื่อที่จะให้ ป.ตรีและป.โทศึกษาตามนั้น = สร้างทุกอย่างที่ยังไม่มี

ที่แน่ๆคอร์สพิเศษยังไม่รวมในกลุ่มนี้ การเรียนรู้ในการใช้ชีวิตไม่มีสิ้นสุดแต่ง่วงซธแล้ว มีสอนเช้าแล้วยังต้องตื่นขึ้นมารบกับเพลงป๋ามินิแถมการท่องศัพย์อีก กาแฟจะเป็นเพื่อนที่ดีเสมอในตอนเช้าๆ mata ashita.Oyasuminasai!

Tim+e

kofi wo nomimashitakara, neru tekinai yo!กาแฟดิออโร่เจ้านางออกฤทธิ์ นอนไม่หลับ มีภาระกิจที่ต้องส่งต้นฉบับตอนตีสอง พรุ่งนี้เช้าก้อต้องไปขอลายเซนจากอาจารย์ พร้อมกับเพื่อนๆที่มอรอ taihen isogashii desu ne! จะยุ่งแค่ไหนก้อยังสืบๆรู้จนได้ว่า ป๋าโยจะมาเมืองไทยปลายๆปี ลาร์คก้อจะมาซึ่งหมายถึงเราจะได้ยลโฉมป๋ามินิไฮโด้ซังแบบเป็นๆ แต่เบรทเลยไปสิงคโปร์ไม่มากรุงเทพฯ ผิดตรงไหนฟระที่ตูอยู่กรุงเทพฯ เฮียเจ้เอ๊ย อย่าให้หอบผ้าตามนะเฟ้ย

ติดน้องนำโชคเมื่อต้นเดือน อาทิตย์ที่แล้วนู๋ไม่สบาย ทำงานหนัก คิดหนักเรื่องthesisจะทันไม่ทัน ทำงานมากเกินไป เปิดซิงนำโชคอวดนักเรียน ผลก้อคือแอร์นำโชคเย็นจัด นู๋เลยอ๊วกติดกันสองวันไข้ขึ้น ไปนั่งเถียงคุณหมอว่านู๋ไม่เคยเครียดคร่า เพราะนู๋เชื่อว่าความเครียดมันควรจะมีแหล่ง references ที่น่าเชื่อถือ มีทฤษฎีบทรองรับ แต่ยังไงก้อตามตอนนี้น้องเบลสส์ไม่ร้อนแล้วคับ ดูมีราศีโรงเรียนไฮโซขึ้นมาทันตา

ตอนนี้มีแผนเยอะแยะเลย หลังรูปเล่มเสร็จ จะกลับบ้านหาพ่อ ไหว้ปู่ตา ทำบุญที่บ้าน ก่อนกลับมาเดินสายขอบคุณ อาจารย์ เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง และที่ทำงานยุ่งน่าดูไม่ได้วาดรูปใดๆตั้งแต่เริ่มทำthesisตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว กีต้าร์จับนับครั้งได้ตั้งแต่ใส่คอนแทคเลนส์ เพราะนู๋ต้องไว้เล็บสั้นกันทำร้ายเลนส์รั่ว เพราะนู๋รั่วประจำกับอะไรๆที่เเป็นแก้วเนี่ย เป็นต้องห้ามอยู่ใกล้มือ เพราะมันแตกแน่นอน กีตาร์เล่นได้สี่เพลงยังไง มันก้อยังสี่เพลงอยู่ตรงนั้นนะ

หลังเรียนจบแล้ว รูปใครจะได้อยู่ในแกลเลอรี่เบลสส์เป็นคนต่อไปนะ

ข้อ ก.ป๋าโยชิกิแน่นอน ถ้าหากว่าตั๋วแพงเกินไป นู๋ต้องวาดแกไว้มองสบตาเวลาคิดถึง
ข้อ ข.น้องนีลแห่งsuede คนนี้นู๋พลาดตลอดเลยตั้งแต่สมัยอิเจ้ยังสาวก้อไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ
ข้อ ค.หนุ่มๆญี่ปุ่นสูงไม่เกิน158cm.แต่ไม่ใช่ป๋ามินิไฮโด้ซังแน่นอน แกมีสองภาพที่เบลสส์แล้ว
ข้อ ง.รูปปรัชญาซึ้งๆ
ข้อ จ.ถูกหมดทุกข้อคับ

ถ้าจ่ายค่าน้องนำโชคหมด น้องเบลสส์หมด นู๋คงเตรียมทุนการศึกษาไว้ให้เด็กๆสักสองสามคนที่บ้าน ชีวิตนี่มันโดนลิขิตให้มาเป็นครูจริงๆจะขายกาแฟด้วย สูตรกาแฟยังอยู่ครบหมดเลย ถ้ามีร้านกาแฟเล็กๆ ให้เพื่อนๆมาสุมหัวกันทุกวันศุกร์หลังสอนเด็กๆเสร็จ คงต้องเตรียมเขียนป้ายไว้เนิ่นกระมัง"จ่ายสด งดเชื่อ เบื่อทวง"แก๊งนี้ยืมได้เท่ากับขอได้เสมอจนเป็นธรรมเนียมประจำรุ่นไปซะแล้ว

ชีวิตมาถึงตรงนี้แล้วเหรอเนี่ย สามสิบห้าปีกับอีกแปดเดือน บนโลกใบนี้เท้าเล็กๆเดินบนแผ่นดินนี้ใต้ฟ้าเมืองไทย ชีวิตน่าจะเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ บนโลกใบนี้ โลกของเราที่รายล้อมไปด้วย Suede, L'arc en ciel ,Yoshiki san และนม มังคุด งาดำกันผมหงอกตามวัย และหลายๆความฝันที่แฝงไว้ บนรูปที่เราวาดออกมา อิเจ้เบรทรูปแรกของ Bless Drawing Galleryเลย คนเราถ้าหลอกตัวเองได้นี่ blackberry ก้อไม่จำเป็นนะถึงมีก้อจะแชทกับใครดี นู๋ไม่มีคนคบเพราะจินตนาการสูงเกินไป

นั่งอยู่บนเก้าอี้สีเขียวที่bless มองรูปที่วาด จิบกาแฟร้อนๆตอนเช้าพร้อมๆกับฟังป๋ามินิร้องเพลง บางเพลงป๋าก้อแหกปากนะ แต่อิเจ้เบรทนี่จะยังไงก้อน้ารักคับ คิดสร้างสรรค์อะไรดีเท่าที่ชีวิตนี้ให้มาไปเรื่อยเปื่อย ความสุขเล็กๆอยู่ที่ Blessอ่ะคับ คงต้องนอนแล้วมั้ง ท้องมันพาลหิวพรุ่งนี้มีภาระกิจมากมาย haraita!หิวจัง ashita made, iitenki wo ishoni mimashoo

Atarashii Air condition, irasshai.

ichinichishou wa isokashii desukara, taihen desu yo! หมดแรงไปกับการทำงานที่ยุ่งทั้งวัน แต่ในที่สุดก้อหมดวันเวลาจนได้ คิดว่าการทำงานกับคนนี่น่าสนใจดี พอกับคนนี่มีโจทย์ให้แก้เยอะแยะไปหมด บางที่ก้อทำให้คิดว่า Am I a centre of the universe? คงเป็นเพราะโดยนิสัยไม่ค่อยยอมคนโดยไม่มีเหตุผลเท่าไหร่

เหนื่อยมาท้างวัน พอไปJapanese lessonกับฟังเพลง L'arc หายเหนื่อยเลย ฟังที่ห้องสบายๆ ตอนนี้น้องเบลสส์ติดแอร์แล้วคับทั่น ให้ชื่อว่า น้องนำโชค ค่อนข้างเห่อแต่มีเวลาให้ไม่พอแฮะ กลัวนักเรียนร้อนอ่ะคับ คนที่ติดแอร์ ไม่ชอบแอร์เล้ย โน่นแก๊งไอ้ตัวเล็ก เห่อกันทั้งบาง สปอนเซอร์หลักอย่างเป็นทางการ


ยุ่งตั้งแต่ต้นปี นี่แค่หลักหมื่นชีวิตยังยุ่งขนาดนี้ ถ้าหลักแสนคงต้องมีtejouสักสิบเล่มมั้ง แต่ก้อเรียนจบซะที่ ไม่ทันไร โดดลงเรียนภาษาญี่ปุ่นตามประสาคนไฮเปอร์ นอกจากใช้ในการทำงาน เก็บไว้คุยกับป๋าโยชิกิ ซึ่งตอนนี้ป๋าคุยภาษาอังกฤษเป็นไฟ ยังเก็บไว้สอนเด็กๆนักเรียนได้ด้วย

ถ้าเจอเพื่อนอีกครั้งก้อคุยได้นะ ถ้าBrettมาเล่นดนตรีที่เมืองไทยอีกครั้ง watashi wa ganbarimasu! หวังว่าพรุ่งนี้คงได้ฤกษ์วิ่งออกกำลังซะที ท้ายสุดก้อขอขอบคุณทุกๆอย่างในวันนี้คับ เพื่อที่จะได้มีพรุ่งนี้ต่อไป
ja sore wa owarimasu yo. matane!

Hisashiburi!

Isogashii desu kara, nanimo shimasen deshita. หายไปนานกลับมาอีกที เรียนจบแล้วคับทั่นเป็นนักเรียนที่อึดรักสถาบันจริงๆ ป.ตรีรวมป.โท ก้อสิบสองปีพอดี taihen desune! ส่วน Japanese lesson ก้อเริ่มคอร์สที่สองพอดี และยังคงเป็นภาษาต่างประเทศอีกภาษาหนึ่ง ที่เอาชนะยากมาก ganbarimasu! สู้เพื่อป๋าไซส์มินิและป๋าโยเผลอๆอาจเก็บไว้สอนเด็กๆในอนาคตได้

sensei ที่สนญ.สอนน่ารักดีเข้าใจง่าย เป็นแบบอย่างช่วยงานสอนเราได้เยอะเลย มันเป็นโชคชะตาที่ได้กลับมาเรียนที่นี่ เข้าใจง่ายกว่าไวยากรณ์เยอะ คงเป็นเพราะเราเรียนสิ่งที่ยากมาก่อน พอเรียนสนทนาเลยรู้สึกว่ามันใช่ กับอะไรๆที่เป็นญี่ปุ่น ยังมีอะไรให้น่าค้นหาอีกมากก่อนจะกลับบ้าน ที่เราคิดว่าชีวิตคงมีอะไรให้ทำประโยชน์มากกว่าในกรุงเทพฯ ซึ่งสู้เพื่อตัวเองซะส่วนใหญ่

แปดเดือนแล้วที่จับกีต้าร์นับครั้งได้ e wo shimasendeshita ปั่นthesisจนผมหงอกไปหลายเส้น แต่ก้อคุ้มกับผลที่ได้รับกลับมา suedeกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง แทบไม่น่าเชื่อว่า ในช่วงไม่ถึงปี ชีวิตมันมีอะไรเกิดขึ้นแบบนับนิ้วไม่ทัน วันๆยุ่งอยู่กับงาน กับการท่องศัพย์ ชีวิตเราแทบไม่เปลี่ยนเลย แค่อายุมากขึ้นเท่านั้นเอง ยังมีอะไรให้ได้ค้นหาอีกนะ naniga arimasu ka.

บรรยากาศตอนนี้...นอนไม่หลับเพราะเพิ่งจะโดปกาแฟไปตอนห้าทุ่ม Bless ก้อยังคงสีเขียวน่านอน รูปที่วาดก้อกลับมามีชีวิตอีกครั้ง นักเรียนที่เริ่มสมัครเข้ามา ก้อยังหาเวลาสอนไม่ลงตัว แอบไปดูกัปตันแจ็คมาบ้างพอประมาณ ตารางการวิ่งยังไม่มีกำหนดรื้อฟื้น ยุ่งจริงๆ zannen desu ne! พรุ่งนี้ก้อทำงาน ประชุม ท่องศัพย์...
เสร็จแล้วค่อยไปเสาะหาของกินเพิ่มน้ำหนัก ทุเรียนสักโลคงจะอร่อยน่าดู

ก่อนอื่นต้องเก็บตังค์ซื้อ Suede album ก่อนเดี๋ยวเกลี้ยงแผงซื้อไม่ทัน dewa oyasuminasai!

Otanjoubi Omedetou!

Bless Thailanguage Center and Gallery 1 Year Anniversary!

ลูกสาวอายุครบหนึ่งขวบพอดี อย่างน้อยหนังสือที่เขียนมากับมือก้อได้ใช้ไปแล้ว

ยังมีให้ลุ้นอีกระลอกวันที่สิบแปด หลังสงกรานต์ แต่ที่แน่ๆ อิชั้นขาดเรียนภาษาญี่ปุ่นไปแล้วหกครั้ง

กลับไปอีกทีงงเลย ป๋าโยช่วยด้วย กลับมาวิ่งออกกำลังอีกครั้ง นั่งสมาธิ สวดมนต์ และที่สำคัญ เพิ่งได้นอน

เต็มตาหลังสามเดือน หลังที่คั่วthesis ก้อเมื่อคืนนี่เอง ทุกอย่างน่าจะดีขึ้นนะ เหลือ article อย่างเดียว

ขอให้น้อง Bless โชคดีวังสงกรานต์คับ

Pray for Southern of Thailand

ตอนนี้ก้อมีอะไรเยอะไปหมด เกิดภัยธรรมชาติทีโน่น ที่นี่ทีใจหาย ยังหาตังค์บริจาคที่ภาคใต้ไม่ได้เลย เพราะเพิ่งบริจาคให้สึนามิไป คงรอสักพักอ่ะนะ คนไทยไม่ทิ้งกัน แต่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะกลับไปอยู่กับพ่อที่บ้านดีกว่า ธีซีสก้อดำเนินต่อไป ป็นอะไรที่โดนมาตลอดตั้งแต่ปลายกุมภา ยังไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีกกว่าจะจบ วันนี้เลยไปวัดอินเดียที่สีลม ถึงจะทำอะไรได้ไม่มากนัก ก้อขอกำลังใจไว้ก่อนเลย ฝากอนาคตไว้กับโชคชะตาจริงๆ what ever will be, will be. สองสามวันก่อน มีลูกค้าจากญี่ปุ่นท่านหนึ่ง เข้ามาเชคอินโดยใช้บัตร VISA ที่มีรูปป๋าโยหน้าโลโก้ เราคุมอาการกรี๊ดกร๊าดไม่อยู่ ดวงมันเสมพงษ์กันจริงๆ ได้เห็นรูปก้อยังดี เหมือนป๋ามาให้กำลังใจถูกจังหวะพอดี เรื่องงานก้อลาจวนจะไม่มีอะไรให้หักอีกและ คนที่มีตังค์ไม่ถึงขั้นรวย เป็นเกาเหลาไม่มีเส้น แถมสมองไ,ม่ใชช่อัจฉะริยะ จะเรียนหรือจะทำอะไรทีก้อ ลำบากนะ และคืนนี้ ไม่รู้จะปรับปรุงธีซีสถึงกี่โมง the show must go on. เอาน่ะสู้จนกว่าชีวิตจะหาไม่ เพื่อเด็กๆที่รอคุณครูเค้าอยู่อ่ะนะ ก้อดวงอีกนั่นแหละเป็นสาวก SUEDE เฮียเจ้ Brett อยู่ดีๆดันผันตัวเองมาเป็นครูซะงั้น มันเป็นลิขิตสววรค์ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ อยากให้กำลังใจลิลลี่น้อย ที่เพิ่งเริ่มเรียนเป็นเด็กปีหนึ่งที่รามนะ ชีเป็นเด็กช่างคิด เรารุ่นพี่ก้อมีความหวังว่า พ่อขุนฯท่านคงเมตตาลูกสาวคนหนึ่งที่มีความตั้งใจดี อยากเรียนจบเพื่อจะได้ออกไปพัฒนา ต่อยอดให้สังคมต่อไปหนูเจอมาเยอะแล้วยาสตรีเพ็ญภาคก้อหมดไปสองขวดแล้วแต่ก้อยังช่วยอะไรไม่ได้เลย ทางกลับบ้านน่ะหาเจอแล้ว แต่ยังกลับไม่ได้แฮะ เปิดโรงเรียนสอนเด็กๆ มีร้านกาแฟเล็กๆให้เพื่อนๆมาสุมหัวกัน ยังคงเป็นความหวังที่เรืองรองเสมอ หนูเจอมาเยอะแล้ว อย่าได้มีอะไรมากีดขวางอีกเลย onegaishimasu.

Pray For Japan

I have heard your very sad news from the latest tsunami devastation. Please accept my sincere condolences in your great loss. I'll pray for you and my Japanese friends.

หายไปนานเลย ตั้งแต่เริ่มทำงานประจำ คู่กับการสอน การเรียนภาษาญี่ปุ่น และการทำธีซีส บ้าไปเลยพักใหญ่ตั้งแต่ต้นปี ชีวิตมันมีอะไรให้แบกหนักมากมายเหรอ? ตามประสาคนชอบหาเรื่อง

การทำธุรกิจก้อโอเค ส่วนการเรียน ทำธีซีสถูกปฏิเสธจากอาจารย์ครั้งที่ร้อยเก้า ยังเหลืออีกสองอาทิตย์ที่ต้องฮึดสู้ และก้อยอมรับว่าบางอย่างทำทำได้ไม่ดีเลย หมดแรงไปเลย จำได้ว่าตอนที่สอบโทติดเราเขียนเรื่องเกี่ยวกับสึนามิที่เกิดที่ภูเก็ตเมื่อหกปีที่แล้ว เลยได้เข้าเรียนที่ราม ไม่อยากเชื่อ ล่าสุดเค้าเกิดขึ้นที่ญี่ปุ่นอีกครั้ง

เราอยู่คนละที่แต่อยากไปช่วยนะ แม้เพื่อนที่เรารู้จักจะปลอดภัยทุกคนก้อตาม ที่เราทำได้คือส่งตังค์และกำลังใจไปให้ตามกำลัง อยากให้ผู้คนที่ประสบภัยได้กินอะไรอร่อยๆจากเมืองไทย และมะม่วงน้ำดอกไม้หวานๆนะ อยากให้พวกเค้ามีกำลังใจมากๆ แม้เราเพิ่งเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นรอบสอง minna san wa, odaijini narai masu.

ถ้ามีโอกาสอยากไปเยี่ยมคับ ไปเยี่ยมเพื่อนที่โตเกียว กับโอซาก้าด้วย ตอนนี้คงต้องปั่นธีซีสต่อไป สู้ๆคับ

Happy New Year Does!

Agemashite Omedetoo!

ไม่ทันไรข้ามปีมาอีกแล้วคับทั่น โดปกาแฟหวังจะปั่นภาระกิจthesis ไม่บรรลุจนได้...เศร้านะชีวิตน้อยๆของชั้น การเดินทางไปนับดาวทางเหนือก้อเป็นไปได้ด้วยดีนะ ได้ชิมกาแฟสามที่ต่างกัน เจออากาศหนาวครั้งที่สามที่เชียงใหม่ มันทำให้รู้สึกว่า...ตูอยากมีร้านกาแฟเป็นของตัวเองจังเลย

Bless ครบรอบหนึ่งปีแล้วอย่างเป็นทางการ เรายังไม่มีโปรโมชั่นอะไรใหม่ๆให้น้องเค้าเป็นพิเศษ ได้ของฝากจากหมู่บ้านสันติชนมาฝากน้องเค้าหนึ่งอันแขวนไว้หน้าบ้าน...ทำมาค้าขึ้นนะลูกรัก ของขวัญส่วนใหญ่ปีนี้ เป็นเครื่องประทินโฉมซะมาก เห็นป๋าโยทางเน็ตแล้ว ป๋าโยยังสวยเหมือนเดิมแฮะ ส่วนเฮียเจ้ Brett ของเดี๊ยนก้อชราลงอักโขพอๆกับเราเลย

ปีที่แล้วดวงชะตาชีวิตมีอะไรๆแปลกๆ เริ่มจากการที่ได้กลับเข้าไปทำงานในวงการโรงแรมอีกครั้ง เรียนไปด้วย และสอนไปด้วยนิดหน่อย วุ่นวายดีจิงๆรู้สึกว่าพื้นที่ของจินตนาการแคบลงถูกแทนที่ด้วย เป็นต้นว่า
-ตื่นขึ้นมา ทานข้าว ดื่มกาแฟ ฟัง L'Arc ให้คุ้นกับเสียงป๋าไฮโด้ แล้วก้อท่องศัพย์ญี่ปุ่น
-นั่งรถเมล์ไปทำงาน โดยฉลี่ยประมาณสิบเอ็ดชั่วโมงต่อวัน กินจุ หิวตลอดเวลา
-กลับบ้านนอน ตื่นไปจ็อกกิ้ง ปั่นthesis ทำความสะอาดโรงเรียน วางแผนนี่ นั่น โน่น

งานนี้ไม่หวังอะไรน้อย ชั้นอยากมีร้านกาแฟเป็นของตัวเองคู่กับBless ปลดแอกหมูออมสิน มีตังค์หใพ่ชาย และเพื่อนเรา และไปหาพ่ออ่ะนะ อยากเรียนขับรถด้วยก้อดี ที่สำคัญเรียนจบซะที ชีวิตคนโสดมันไม่น่าที่จะซับซ้อนอะไร แต่มันแปลกดี สู้ต่อปาย...เฮียเจ้จะมีอัลบั้มใหม่ออกมา ส่วนป๋าโยก้อบุกตลาดเพลงที่อเมริกาสำเร็จ ป๋าไฮโด้ก้อบ้าไปแล้วคับ คนตัวเล็กนี่ทำอะไรได้เยอะจิง ทั่นพี่แก็กต์ก้อชงๆ ส่วนเราก้อนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง เริ่มต้นใหม่อีกครั้งด้วย

ปีที่แล้วฟัง Brett น้อยกว่า L'Arc แต่Brettคือที่หนึ่งเสมอ ดื่มกาแฟเกือบทุกวัน เลือดนักธุรกิจซึมซับเข้ามาเรื่อยๆตามวัยของวงจรชีวิต ซึ่งมันก้อสนุกดี ล้มลุกคลุกคลานตลอดแต่รู้สึกดีนะ ที่เราไม่ได้ถูกฝึกมาให้เป็นนักธุรกิจ แต่เราก้อทำได้ถึงจะไม่ดีมากมาย แต่ก้อได้ทำแล้วและจะทำต่อไปไม่เข็ด จนบางครั้งมันชวนให้คิดว่า สังคมบางส่วนที่เมืองไทยยังมีกรอบค่อนข้างหนา พอออกกรอบมาหน่อยๆรู้สึกดีจริงๆ เหมือนมีความยิ่งใหญ่รออยู่ข้างหน้า ที่ไม่ใช่การถูกหวยรางวัลที่หนึ่งแน่นอน อิชั้นเหนื่อยตลอดล่ะค่า กว่าจะได้สักบาท>_<

ปีใหม่นี้ อยากขอพรให้ในหลวง กับคุณพ่อ มีสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขกายสบายใจมากๆ เราจะได้มีกำลังใจเยอะใช้ในชีวิตต่อไป ให้เราท้องอิ่ม กระเป๋าตุงตลอดเวลา ไม่อ้วน ยุ่งจนลืมไปเลยว่า ปีที่แล้วเราวาดภาพไปตั้งห้าภาพอ่ะนะ ปีนี้น่าจะมากขึ้นนะเพราะอยู่กับBlessครบปีแล้ว บริจาคตังค์ได้เรื่อยๆ ถ้ามีร้านกาแฟ คงมีตังค์บริจาค และทำประโยชน์ได้มากขึ้นนะ

That's the reason Y ^_^ Life is...รักพ่อกับแม่คับ