Tadaima!

ลุยน้ำกลับเข้ากรุงเทพๆ หลังวันพ่อ there's something wrong with me, denkikama ka kaitai desu yo ne. อารมณ์อยากซื้อหม้อหุงข้าว ในรอบ35ปี กลับบ้านทริปนี้ พ่อเริ่มขี้ลืมให้เห็นต่อหน้าต่อตา แต่ที่ไม่เคยลืมเลยคือ หาของกินให้อิชั้นก่อนออกเดินทาง chichi wa izumo tabemono wo motte kitte kureru.ปีนี้ที่บ้านไม่ค่อยหนาว แผนที่จะหาซื้อที่ปลูก Bless Project II ยังดำเนินต่อไป Saigo ni nihonko no mittsu wo benkyoushi ni imasu

ว่าด้วยเรื่องอยากซื้อหม้อหุงข้าว? อาจมีสาเหตุมาจาก ตัวเล็กจะแต่งงานต้นปี หรือจากที่พ่อเตรียมสเบียงให้ซึ่งต้องทำให้สุกก่อนกินหรือปล่าว wakaranai desu yo nee. เพื่อนเป็นผู้ใหญ่กว่าเราเยอะเลย ในด้านการใช้ชีวิต อย่างน้อยมันก้อรู้ว่า ชาตินี้ต้องแต่งงาน I don't know but... it's strange. คิดว่าต้องมีอะไรสักอย่าง เกิดขึ้นกับโชคชะตาของเรา ซึ่งเราไม่อยากรู้ ไม่รู้จะฝืนยังไงฟระ taihen desu ne!

ที่แน่ๆตัดสินใจลงเรียนภาษาญี่ปุ่นต่อ แม้จะรู้ว่าต้นปีต้องยุ่งอยู่กับงานซ้อมรับ ก้อคงต้องเรียนเมื่อมีโอกาส และทำงานที่สีลม พร้อมๆกับหาทุนทำร้านกาแฟโรงเรียนด้วย จะได้แป่งปันเด็กๆได้ ว่าแต่ว่าจะได้กลับไปงานแต่งไหมนี่ hatarakanakereba narimasen nee.ต้องทำงานตอนปีใหม่พอดี เพื่อนกับความรับผิดชอบนี่มันแยกกันไม่ออกจริง

ว่าด้วยพ่อเริ่มขี้หลงขี้ลืมตามอายุ ส่วนเราก้อยังสร้างฝันของตัวเองอย่างเคร่งครัด ฝันที่จะมีโรงเรียนเล็กๆที่มีร้านกาแฟให้เด็กๆมาทำงานหาตังค์ก่อนไปโรงเรียนที่บ้านเกิด กับBless ที่กรุงเทพฯกับค่าเช่าที่ยอมจ่ายเพียงเพื่อจะได้มีห้องเรียนสอนเด็กๆ และให้รูปในGallery ได้หายใจ Yoshiki san no e kaku koto ka mada owaranai nee จะมีสักกี่คนที่เดินตามความฝันของตัวเอง น่าอิจฉาตัวเองดีแท้

กรุงเทพๆครูสอนบทเรียนชีวิตได้เป็นอย่างดี งานโรงแรมตั้งแต่ปอตรียันปอโท ก้อยังเป็นผู้สนับสนุนหลักของเรากับโชคชะตาที่ต้องเกี่ยวเนื่องกับรามคำแหงอย่างเป็นทางการ นั่นคือเส้นใยโชคชะตาที่ถักทอให้กับชีวิตเล็กๆนี้ปีหน้ามีมังกร อยากได้ตังค์สักสี่ล้าน เอาไปซื้อเครื่องทำกาแฟ สองแวนด์ก้อดีนะ ganbarimasu ne!