What day is today? Everything is getting to start again with 5 years differences. It's 29 September 2010 and it's the birthday of someone I've been watching him through his music for years. He's Brett Anderson, the one I can't get his music out of my blood.Happy Birthday! Brett
May your days be filled with joys and happiness, stay healthy and good luck for your new album. I will aways support you as long as you can sing for fans ne!
My next life is not so far, innit?
จริงๆวันนี้เป็นวันของBrettแต่การที่ได้กลับบ้านเก่าที่สีลมอีกครั้ง ห้าปีกว่าๆ ดูเหมือนจะเร็วเหมือนในละครเลยอ่ะ ก้อที่นี่ไม่ใช่เหรอที่ได้พบเฮียเจ้ Brett และคนอื่นๆในวงน่ะ กับช่วงเวลาที่ไม่ได้กินข้าวในแคนทีนที่โรงแรม มันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย
ได้เจอผู้คนใหม่ๆในรั้วมหาวิทยาลัย เปิดตาเปิดใจกับโลกอีกแบบหนึ่ง วิ่งหางานจนรองเท้าพัง(พ้มไม่ได้โม้นะ!)เป็น Barista, Assist to the Managing Director เป็นคุณครูด้วย ที่สำคัญมี Bless Drawing Gallery คนอะไรจะหลากหลายอาชีพขนาดนั้น แถมเปลี่ยนงานทุกๆสามเดือนอ่ะ เกิดขึ้นจริง เจ็บจริง ไม่ใช้สแตนอิน!
ความฝันยังขาดก้อแค่เชิญบรรดาหวานใจในรูปที่วาด มาเปิดงานก้อเท่านั้นโอ้ว...จินตนาการช่างร้ายกาจยิ่งนัก ณ วันนี้อยากจะบอกว่า ขอบคุณมากมาย Vielen danke, Merci Beaucoup, Honto ni Arigatou godazaimasu กับทุกๆสิ่งที่ทำให้เรามีวันนี้ ถึงจะไม่ยิ่งใหญ่ แต่ก้อขอบคุณจริงๆนะ
แม้ชิวิตจะมีขึ้นมีลง แต่รู้สึกดีจังกับบทเรียนชีวิต ที่หาไม่ได้จากหนังสือเล่มใดๆในโลก และสิ่งหนึ่งที่อยู่กับเรามาตลอดเวลา คือ เพลงที่ชอบ กับนักร้องที่ใช่ พร้อมรูปที่วาดออกมาจากจิตใจของคนตัวเล็กๆคนนี้ "แวนติ๋ม"พกความฝัน และความมั่นใจมาเต็มกระเป๋ารักเฮียเจ้ Brettมากมาย และถ้าโลกนี้มันกลมจริงละก้อ เค้าจะไปยืนเกาะรั้วกั้นหน้าเวที่เฮียเจ้อีกครั้ง I'm going to see you at the front row, Brett!
Tim^_^
No comments:
Post a Comment