ถึงวันหยุดอีกแล้วสินะ ตรงกับวันลอยกระทงที่เมืองไทยพอดี และก้อตรงกับวันเกิดป๋าโยพอดี
อวยพรเลยแล้วกัน ขอให้ป๋าโยมีสุขภาพดีมากๆ สวยงามตลอดไปด้วยนะ และก้อวีนลูกน้องให้น้อยลง
อิชั้นจะพยายามเรียนภาษาญี่ปุ่นไว้รอ เหมือนที่เคยทำกับเฮียเจ้ฝั่งUK อ่ะนะ ganbari masu.
ทำงานหนึ่งเดือนกับอีกยี่สิบวัน เหนื่อยนะเนี่ย แถมยังต้องเร่งthesis อีกแฮะ แฟนป๋าสู้ว้อย จะมีนักเรียนจากเยอรมันขาเดิมมาเยี่ยมครูของเค้าตอนสิ้นเดือน เดี๋ยวไปกินข้าวกัน ยังไม่รู้เลยวาอิชั้น วันนั้นจะไปพบนักเรียนได้อะป่าว โลกเรากันก้อแปลกดี อะไรกันนะที่ทำให้ครูกับนักเรียนต่างทวีป มาเจอกัน
คุณ Klaus ยังเป็นนักเรียนที่เสมอต้น จรดปลายเสมอ มาเยี่ยมเราทุกปี มันเป็นกำไรเล็กๆจากชีวิตครูตลอดหลายๆปีที่ผ่านมาอ่ะนะ บางครั้งก้อทำให้คิดนะว่า นักเรียนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้รวยอะไร แต่ทำไมถึงทำให้เรารู้สึกดีจัง และยังมีปัจจุบันอยู่จนถึงทุกวันนี้ สอนมากับมือนะเนี่ย
ส่วนงานรีเซ็ปชั่นก้อคงจะเป็นงานที่เราเริ่มตอนอายุสิบเก้ามั้ง อีกสองหรือสามปี คงไม่เหมาะที่จะยืนเคี้ยวหมาก อยู่หลังcounter หรือไปกรี๊ดใครได้อีก กลับบ้าน ทำสวน สอนเด็กๆ เลี้ยงหมาน้อยสักสองสามตัว และฟังเพลงBrettดีกว่า เปิดโรงเรียนและร้านกาแฟด้วยนะ
จนมาถึงวันนี้ที่กรุงเทพ ชีวิตก้อผ่านอะไรมาเยอะ นับจากรอยตีนกาบนหน้า และอายุรวมกัน มีคำถามว่า ความฝันของเราจริงๆน่ะคืออะไรกันนะ.......ยังไม่มีคำตอบจากสวรรค์ แต่ก้อยังอยากเจอBrett อีกครั้ง อยากพูดภาษาญี่ปุ่นกับป๋าโย คิดว่าสักพักคงมีคำตอบ
วันนี้เป็นวันของป๋าโย รักป๋าโยคับ^_^
No comments:
Post a Comment