ช่างเป็นนักเรียนที่เพอร์เฟ็คเสียนี่กระไร เรียนจนอาจารย์จะรีไทร์ชื่อออกไปแล้ว แต่หาได้สำเนียกไม่ zannen does ne>_< พอคิดๆไปมาชีวิตมันก้อตลกฝืดดีๆนี่เอง เดี๊ยนก้อเคยผ่านภาษาต่างประเทศมาสี่ภาษา แต่ว่าทั้งฝรั่งเศส เยอรมัน และญี่ปุ่น บทจะเรียนรูปแบบอนาคต เป็นอันต้องหยุดเรียนกลางทางทุกที ยกเว้นอังกฤษอ่ะนะครบทุก tense เลย^_^
โดปกาแฟเขาช่องไปหนึ่งถ้วยกลาง กะจะปั่นthesisครั้งที่หนึ่งร้อยแปด ตอนนี้ไฟลนก้นอย่างแรง เพราะเพื่อนเดี๊ยนจะdefendพรุ่งนี้คร้า มันช่างเป็นปริญญาโทที่ยาวนานที่สุดในชีวิตเลยนะเนี่ย หาเรื่องแท้ๆเชียว ทำงานเก็บตังค์อยู่ดีๆ บ่นไปเรียนไป ทำงานไป มีชัยไปกว่าครึ่ง ช่วงปีใหม่จะไปดูตลาดกาแฟ ยังไม่เข็ดกับการเปิดธุรกิจโรงเรียนซะงั้น เป้าหมายต่อไปคือร้านกาแฟคับท่าน มีนามว่า "Cafe' de Bless"
ตอนนี้ไม่มีสิ่งมีวิตชิตใหม่ๆเข้ามาในชีวิต มีเพียงป๋า Kimura Takuya เท่านั้น ถ้าเราเกิดเป็นผู้ชายเหมือนป๋า คงจะเจ้าชู้น่าดู หักอกสาวเป็นว่าเล่นแน่ๆ เมื่อคืนไปกินข้าวกับตัวเลขและนักเรียนมา หมาเด็กสองตัวก้อยังซนไม่สร่าง กัดเละเลยรองเท้าชั้น ตัวเลขตั้งชื่อได้แสบมาก ขนุนกับมะนาว ขัดกับขนสีดำกับนำตาลสุดฤทธิ์
งานที่โรงแรมก้อเรื่อยๆ ชีวิตถูกลิขิตมาให้เป็นพนักงานต้อนรับจริงๆ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าต้องกลับไปยืนหลังเคาท์เตอร์ตอนเรียนใกล้จบอ่ะนะ รู้สึกเหมือนว่านั่นคืออาชีพเนื้อคู่ที่พระท่านให้มา ช่วงห้าปีกว่าๆที่ออกจากวงการโรงแรมมาสอนนี่ก้อ เปลี่ยนบริษัทสองแห่งต่อปีเชียวนะ ทั้งนายเยอรมัน ไทย อังกฤษ เดี๊ยนมีมาหมดแล้วคร่า ขาดแต่นายญี่ปุ่นท่าจะยากนะ มันขัดกับนิสัยที่ไม่ชอบกรอบของเราโดยสิ้นเชิง
การกลับไปสีลมหนนี้เจ้าที่ทั้งสองท่านอายุเยอะเอาการแฮะ เป็นที่ที่ถูกชะตาก้อว่าได้ ชาติที่แล้วคงมีอะไรผูกพันกับที่นี่อ่ะนะ บ้านที่สีลมดูมีอายุมากขึ้น คงเป็นเพราะมีตึกใหม่ๆเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ดอ่ะนะ ผู้คนก้อไม่เปลี่ยนไปมากเลยเช่นกัน ป๊าดูใจดีมากขึ้น Financial Manager ก้อยังเป็นผู้ใหญ่ที่ให้คำแนะนำในชีวิตได้เสมอ เรารู้สึกเหมือนตามเก็บความทรงจำเลย Deja Vu อะไรประมาณนั้น ก้อที่นี่ได้เจอ Brett อ่ะนะ เลยรักเป็นพิเศษ
ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อไป แค่ทำงานเก็บตังค์ไว้เปิดร้านกาแฟ สอนเด็กๆคงจะดีนะ ใช้ชีวิตกับวัดและต้นไม้อ่ะนะ
เราเริ่มทำงานมาตั้งแต่อายุสิบแปด จนทำให้ต้องคิดว่าชีวิตในครึ่งหลังที่เหลือ ไม่ควรมีอะไรที่ต้องห่วงที่คิดมาก สักวันเราก้อคงต้องไปอยู่กับแม่ ที่ไหนสักแห่ง แต่ก่อนไปนี่ชิวิตมันแปลกจัง
ทำไมเราต้องเกิดที่เมืองไทยนะ ทำไมต้องเกิดที่อุบลฯ ทำไมต้องเกิดเป็นลูกพ่อกับแม่คนสุดท้องด้วยดิ ดีที่เกิดตอนพ่อไม่มีแรงไปมีกิ๊ก ไม่งั้นคงไม่ได้เป็นลูกคนเล็กแหงมๆ เลือดกรุ๊ปโอ จมูกแฟบ ติสส์แตกพอๆกับสติแตก อันนี้คิดเอง มีคำถามอะไรที่ทำให้เรามานั่งที่ตรงนี้ ณ เวลานี้นะ และเวลาที่พระท่านทวงธาตุทั้งสี่คืน รูปที่วาดจะอยู่กันยังไงนะ ชีวิตมันว่างเปล่า แต่เราก้อต้องทำงานเพื่อที่จะเลี้ยงเค้าให้ถึงเวลาที่พอเหมาะ
ยังคงเจอซองผ้าป่าเป็นระยะๆ บอกว่าเป็นคริสต์สุดฤทธิ์ ก้อหาได้รอดพ้นจากพี่สาวอิชั้นไม่..คิดมากเลยตู เอาชื่อน้องไปเป็นเกียรติประธานผ้าป่าเฉยเลย พี่สาวตู ยังเวิ่นเว้อได้อีก ถัดจากป๋าคิมุระ ใครจะเป็นผู้ชายที่เราอยากเป็นอีกนะ ไม่ใช่ป๋าไซ้ส์มินิ ไฮโด้ซัง ณ Laruku แน่นอน เตี้ย...พอๆกับเดี๊ยน 155cm ป๋าแก็กต์ก้อสูงไป ป๋าโยก้อน่ารักไป เป็นปริศหนาคาใจ who will be the next?
ประมวลผลออกมาได้ว่าป้าติ๋มแก่แล้ว เพราะหลานน้าจะบวชตอนปีใหม่ช่วยงานแม่เพื่อนสมัยเด็กๆ งานนี้ขอชิ่ง เพราะถ้ากลับบ้านไม่มีกระเป๋าให้ฉีกอ่ะนะ บอกหลานชายสุดเลิฟแล้ว ไฟเขียวคร่า แต่รู้สึกผิดนะ เป็นน้าที่ยังวัยรุ่นไม่หายเลยจริง ยังไม่กล้ากลับไปสู้หน้าพ่อ ถ้ายังเรียนไม่จบ ยกเว้นมีทองสักเส้นไปให้อ่ะนะ แต่ปีนี้ ตูวืดโบนัส เพราะเพิ่งเข้าทำงาน วืดเซอร์วิสชาร์จไปอีกครึ่งหนึ่งใหญ่ๆ ไม่เป็นไรเพราะกับข้าวที่แคนทีน อร่อยสุดฤทธิ์ ทดแทนกันได้
ไม่ค่อยชอบสังคมใหญ่ๆ มันวุ่นวาย มากคนมากความ ขอยิ้มต้อนรับลูกค้าดีกว่านะ ยิ้มวันละแปดชั่วโมงเป็นผลดีต่อสุขภาพ อันนี้เป็นผลงานที่เดี๊ยนวิจัยเองคร่า^_^ คริสต์มาสปีนี้อยากได้อะไร หลังจากปีที่แล้วได้ Bless School and Drawing Gallery มา?ซึ่ง Christmas Eve ปีนี้น้อง Bless จะอายุครบหนึ่งขวบพอดี อยากให้ในหลวงทรงมีสุขภาพแข็งแรง พ่อด้วย แผนเราที่จะเปิดร้านกาแฟสำเร็จ มีตังค์ใช้หนี้หมูออมสิน อยากให้เพื่อนมีสุขภาพดีทั้งกาย และใจด้วยนะ
ท้ายสุดแต่ไม่ใช่สุดท้ายตามประสาคนมันโลภอ่ะนะ เราอยากเจอ Bretto san wa aitai does!อีกสักครั้งอ่ะนะ itsumo aishite yoru ne!
No comments:
Post a Comment