คืนนี้ไม่หิว...แต่นอนไม่ได้ เพราะกาแฟแก้วสุดท้ายของบ้านกำลังออกฤทธิ์ นอนดึกก้อได้ไม่มีสอนพรุ่งนี้อ่ะคับ วันนี้หลังสอนน้องแฝดสุดสวยเสร็จ ก้อแว้นไปทั่ว ทำตัวเป็นเทศบาล กินตั้งแต่แยกอโศก ยันตลาดสดบางกะปิ enjoy eating จริงๆ หลงทางอีกต่างหาก...วัยทอง
แว้นไปศึกษาภัณ..หาทอ-มน-โทไม่เจอ>_< ไปซื้อหนังสือให้เด็กๆ แล้วก้อกลับมาบ้านวาดรูปไฮโด้ซังต่อนิดส์นึง หล่อนะเนี่ยแต่กลายเป็นทูตวัฒธรรมประจำเบลสส์ไปแล้วอ่ะคับ ไหว้ซะสวยเชียว ทำไงจะหลับล่ะทีนี้ ไม่หิวแต่ก้อยังพอกินได้อ่ะนะ วันนี้เน็ทมีปัญหานิดหน่อย พอแก้ไขเสร็จเลยดูละครซ้าตาแฉะ
ไปวิ่งพรุ่งนี้ไม่ได้แล้วดิ มีหนังสือกองโต และ แผนการสอนกองใหญ่ที่ต้องทำต่อ ไม่ได้รบกับไวยากรณ์ญี่ปุ่นมาเกือบสองอาทิตย์แล้ว ไว้ธีซีสเสร็จเมื่อไหร เจอกัน คิดถึงนะตัวเอง เดือนหน้าอายุเราก้อจะครบสามสิบสี่ปีเต็ม ชีวิตนอกจากทำงานช่วยเหลือหลานๆ ส่งเสียพ่อแม่ และดูแลตัวเองแล้วก้อ....
ไปๆมาๆก้อไม่มีอะไรพิเศษ...อยากเจอเฮียเจ้ Brett อีกครั้ง ป๋าโยชิกิด้วยก้อจะดีมาก ธรรมชาติให้ชีวิตมา ก้อลองดูว่าเราจะทำอะไรๆให้โลกใบนี้ได้บ้าง ดีนะที่คุณ Travis สอนให้นั่งสมาธิตั้งแต่สามปีก่อน เวลาจะกลับไปอยู่กับแม่ จะได้ทำใจไม่ยากนัก ตอนนี้ขอดูแลพ่อก่อน ทำอะไรให้สังคม กินและฟังเพลงไปก่อนนะ
อยากรู้เหมือนกันหลังไปอยู่กับแม่ แล้วรูปที่วาดๆไว้เนี่ยเค้าจะเป็นยังไงน๊า คงต้องเรียกเจ้าของที่เป็นแบบมารับล่ะม้าง หรือไม่ก้ออาจจะดังเหมือนภาพของแวนโก๊ะอ่ะนะ ไอ้เรานี่คงเป็นแวนเกี๊ยะประมาณนั้น เจอแบบป๋าไฮด์ทีไรหลับตาทุกที คนๆนี้เค้ามีดีตอนหลับตา ตรงข้ามกับรุ่นพี่ GACKT san คนๆนี้เค้ามีดีตอนลืมตา
พรุ่งนี้เสื้อเบลสส์จะเสร็จแล้ว เราเตรียมกระดุมเท่ห์ๆ ไว้ปักให้เรียบร้อยแล้ว ใส่วันแรกก้อ วันครูเลยน้องจาแอ้มบอกอ่ะนะ เลือด อ.ป๋องนี่เค้าแรงจริง มันเลยพาลคิดถึงอ.น้อย พนมวันด้วยไม่คิดเลยว่าการที่ไปนั่งดูรุ่นพี่เค้าวาดรูป มันจะออสโมซีสมาถึงเรา^_^ และไม่คิดไม่ฝันว่า Brett Fangirl จะกลายมาเป็นครูด้วยซ้ำ
เคยได้ยินอาม่าท่านนึง ตอนไปลงนามถวายพระพรในหลวงท่าน อาม่าพูดว่า แค่คุณก้าวเท้าออกจากบ้าน นั่นก้อเป็นลิขิตจากสววรค์แล้ว เราคงเกิดมาเป็นแบบนี้จริงๆ อยู่อุบลฯมาตกหลุมรัก Brittpop Jrockได้ไงไม่รู้ ถ้าบางทีเหนื่อยนักก้อ ทิ้งทุกอย่างไว้กับมือของโชคชะตาแล้วกัน
บังเอิญอีกแหละ เราดื้อนิดส์ๆ คงยาก มาอยู่กรุงเทพฯปีที่สิบหกแล้วสินะ เส้นทางและจุดหมายของชีวิตมันคืออะไรกัน ฝันของครึ่งแรกสำเร็จแล้ว ตอนนี้กำลังเริ่มก่อฝันอันใหม่ กับเบลสส์ Jrock Brettpop>_^อีกครั้ง อะไรกันที่ทำให้คนที่เคยกินทุเรียน กินพิซซ่าไม่ได้ หับกลับมาชอบมันนักหนา อะไรกันเวลาเจออาหารที่อร่อย ทำให้คิดถึงกับข้าวไม่อร่อยของแม่
ป๋าโยชิกิ ทำไมชื่อนี้มันฝังอยู่นหัว พ่วงรุ่นพี่ GACKT san และไฮโด้ซังาอีกต่างหาก ถ้าย้อนเวลากลับได้ เราอยากเป็นผู้หญิงธรรมดา แต่งงานตั้งแต่สิบแปด ปรัชญาความโสดนี่ รู้ลึกซึ้งก้อตอนมีเลขสามนำหน้าโน่นแหละ ทำไมชั้นไม่เหมือนชาวบ้านเค้าฟระ? แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก้อแย่ เฮียเจ้Brettคงเรทติ้งหดหาย^_^
หรือว่าร่างกายและจิตใจ ที่พ่อแม่ให้มาเป็นคนไทย แต่ทำไมใจมันไม่ไทยๆแบบธรรมดาเหมือนคนทั่วไป...
นี่เป็นชีวิตหนึ่งที่อีกพันล้านชีวิต จะไม่เหมือน และซ้ำกันแม้กระทั่งคู่แฝด นี่หรือเปล่าที่เรียกว่า พรหมลิขิต
ชะตาชีวิต ที่หลายๆคนบนโลกใบนี้ จะต้อเป็น There's no exist!
เริ่มง่วง และหิว>_<ต้องนอนก่อนที่จะอ้วนมากไปกว่านี้ Oyasuminasai masu!Mata ashita ne!
No comments:
Post a Comment